Moord in de Oriënt-expres.

1. Zakelijke gegevens

De titel van het boek is moord in de Oriënt-expres (oorspronkelijk Murder on the Orient express). Het boek is geschreven door Agatha Christie en vertaald naar het Nederlands door J. Rijman. De uitgeverij is A.W. Sijthoff’s Uitgeversmaatschappij bv, Alphen aan den Rijn. En het boek dat ik gelezen heb (de Nederlandse versie) is in 1934 uitgegeven. Het boek telt 224 bladzijden.

2. Samenvatting

Om 5 uur ’s morgens op een erg koude winterochtend stond er op het station van Aleppo in Syrië een trein klaar genaamd de Taurus-Expres. Een Franse luitenant en generaal stonden op het station met Hercule Poirot. De generaal stond met Poirot te praten en zei tegen hem ‘Poirot, je hebt de eer van het Franse leger gered’. De generaal wist niet hoe dankbaar hij moest zijn dat Poirot het leger geholpen heeft met een erg lastige zaak. De luitenant had een deel van het gesprek opgevangen maar wist niet precies waar het over ging. Hij had alleen maar als taak gekregen Poirot naar de trein te brengen. De Taurus-Expres reist van Aleppo in Syrië dwars door Turkije naar de stad Istamboel waar Poirot een paar dagen voor zijn plezier zou verblijven. In de trein aangekomen hielp de conducteur nadat Poirot zijn plaatsbewijs en paspoort had laten zien zijn spullen te dragen en zijn slaapcoupé aan te wijzen. Poirot vroeg of er nog veel mede reizigers waren waarop de conducteur antwoordde ‘Nee monsieur, ik heb pas twee andere reizigers. Poirot vond dat zijn nachtrust onvoldoende was geweest dus besloot nog te gaan slapen. Toen hij wakker werd was het half tien en liep hij richting de restauratiewagen om een kop koffie te halen. In de restauratiewagen zat nog een mede reiziger genaamd mevr. Debenham. Even later kwam ook de ander reiziger binnen, dit was een kolonel uit India genaamd Arbuthnot. Die zelfde avond kwamen ze rond half twaalf aan in Konya en maakten daar even een tussenstop. Poirot stapte de trein uit om even zijn benen te strekken en een luchtje te scheppen. Na een kwartiertje stapten de passagiers weer in en kon de trein verder rijden. Mevr. Debenham de kolonel uit India en Poirot gingen naar hun slaapcoupé en gingen slapen. De volgende dag om half drie ’s middags stopte de trein, de passagiers keken naar buiten en zagen een groepje mannen dicht opeen naast de restauratiewagen staan. Poirot leunde naar buiten en sprak de conducteur van de trein aan die haastig voorbij kwam lopen en vroeg wat er aan de hand was, de conducteur gaf antwoord en liep verder. Toen Poirot zijn hoofd weer naar binnen trok en zich omdraaide botste hij bijna tegen mevr. Debenham op die angstig aan Poirot vroeg wat er was gebeurd. Poirot antwoordde en zei dat er iets onder de restauratie wagen in  brand was gevlogen. Niks ernstigs, het vuur is geblust en de schade is bijna herstelt. De vrouw reageerde gespannen en zei dat ze geen vertraging op mochten lopen omdat ze dan de volgende trein(de Simplon-Oriënt-Express) zouden missen. Poirot vroeg aan haar of het heel erg was als ze de aansluiting zou missen. Waarop mevr. Debenham reageerde: ‘Ja, ja – héél erg, ik moet die trein halen.’ Maar gelukkig reed de trein 10 minuten later gewoon verder en wist 5 minuten van de verloren tijd in te halen. Na aankomst op het station maakten ze met de boot een overtocht en na aankomst bij de Galata Brug raakte Poirot gescheiden van de andere reizigers en reed rechtstreeks naar het hotel in Istamboel, het Tokatlian Hotel. In het hotel aangekomen vroeg Hercule Poirot om een kamer met een bad erin en of er misschien nog post voor hem gekomen was. Er lagen drie brieven voor hem en er was ook een telegram voor Poirot gekomen. Hij opende het telegram en las wat erin stond. Poirot mompelde een beetje en zei tegen de portier van het hotel of hij de Simplon-Oriënt-Expres nog kon halen omdat hij onmiddellijk naar Engeland terug moest voor een zaak. De portier zij dat de trein om 9 uur vertrok en dat hij het zat kon halen. Poirot vroeg of hij een slaapcoupé voor hem kon reserveren en dan graag 1^e klasse. Dit kon wel in deze tijd van het jaar zei de portier, dan is het toch niet druk in de trein. De portier vroeg om Poirot zijn bestemming en reserveerde een coupé. Poirot keek op de klok en ging eerst dineren in het hotel. In het restaurant kwam Poirot een oude bekende tegen genaamd Monsieur Bouc, hij is één van de directieleden van La Compagnie Internationale des Wagon-Lits en kenden hem van vroeger van de politie. De twee mannen aten in het hotel en praatten nog wat. Twee Amerikanen aan een andere tafel trokken Poirot’s aandacht. Toen ze betaalden kwam Poirot er achter dat ze Hector en Ratchett heten. Poirot vroeg aan monsieur Bouc wat hij van de mannen dacht. Monsieur Bouc zij dat de jongeman hem wel een prettig iemand leek en dat de andere man hem helemaal niet aanstond. Poirot zei even later dat de man hem in het restaurant voorbij liep en dat het leek als of er een wild, verscheurend roofdier langs hem heen liep. Op dat moment kwam de portier naar Poirot en Bouc toe. Hij keek verontschuldigend en zei tegen Poirot dat er geen enkele eersteklascouchette te krijgen viel. Bouc zei tegen de portier dat hij wel wat zou regelen. Toen Poirot en Bouc aankwamen op het station werd Bouc ontzettend vriendelijk ontvangen door de conducteur van de slaapcoupés. Bouc vroeg aan de conducteur of hij misschien nog een slaapplaats voor Poirot kon regelen. Er was nog één man niet opkomen dagen van coupé nummer 7, hier kon Poirot wel terecht. Poirot stapte de trein in die van Istamboel naar Calais reed. Hij liep door de corridor richting zijn slaap coupé wat nogal een hele tocht was omdat alle passagiers buiten hun coupé stonden. In zijn coupé aangekomen maakte hij kennis met Mac Queen, de conducteur borg Poirot’s spullen op en zei dat de trein over één minuut zou vertrekken en liep weer weg. Buiten de trein werd nu gefloten en de locomotief begon aan zijn reis van drie dagen. De volgende dag ontbeten Bouc en Poirot samen en praatten ze over de andere mensen in de restauratiewagen waar onder andere ook mevr. Debenham en de kolonel van India zaten. Even later die dag kwam de Amerikaan uit het hotel, Ratchett, die ook mee reisde in de trein naar Poirot toe lopen en vroeg aan hem of hij een opdracht zou willen uitvoeren. Poirot weigerde de opdracht en Ratchett bleef door dringen dat hij hem moest aannemen, het zou hem een kapitaal opleveren. Nogmaals weigerde Poirot de opdracht. Ratchett begon bedragen te noemen van boven de 20000 dollar. Poirot stond op en zei tegen Ratchett dat hem zijn gezicht niet aanstond en verliet de restauratiewagen. Die avond kwam de trein aan in Belgrado waar de trein een half uur staan bleef. Poirot ging naar buiten een luchtje scheppen, buiten aangekomen sprak de conducteur hem aan en zei dat ze zijn spullen naar coupé 1 verplaatst hebben en dat monsieur Bouc naar de nieuw aangehaakte wagon is verhuist. Poirot zocht hem op om even te praten. Om precies kwart over 9 ging vertrok de trein weer en even later wenste Poirot zijn vriend goedenacht en liep door de corridor naar zijn eigen rijtuig helemaal vooraan in de trein vlak voor de restauratiewagen. Onderweg kwam Poirot mevrouw Hubbard tegen, ook een mede reiziger in de trein. Hij stond met mevrouw Hubbard te praten en opeens ging de deur naast hen open en de bediende kwam uit de slaapcoupé waar Ratchett verbleef. Ratchett zag Poirot en werd rood van woede. Toen de deur weer dicht ging zij mevrouw Hubbard dat ze doodsbenauwd voor Ratchett was. Op dat moment kwam MacQueen samen met kolonel Arbuthnot aan lopen en MacQueen vroeg aan hem of hij met hem mee kwam naar zijn slaapcoupé om over de politiek in India te praten. Mevrouw Hubbard wenste Poirot een goede nacht en ging slapen en ook Poirot ging naar zijn eigen slaapcoupé. Een paar uur later werd hij wakker van een luid gekreun en op het zelfde moment klonk er het gerinkel van een bel. Poirot deed de deur van zijn slaapcoupé open en de conducteur liep naar de coupé van Ratchett en klopte op de deur. Ratchett antwoordde en de conducteur liep naar een andere coupé waarvan de bel rinkelde. Poirot deed de deur weer dicht en ging weer slapen. Toen hij bijna in slaap viel hoorde hij weer een dreun hij opende de deur en zag een vrouw in een rode jas weglopen en de conducteur rustig op het bankje zitten lezen, niks aan de hand dus. Poirot deed de deur dicht en sliep tot diep in de morgen. Toen Poirot wakker werd stond de trein nog steeds stil en was helemaal ingesneeuwd. Rond kwart over 10 liep hij richting de restauratiewagen. Daar aangekomen waren veel passagiers bezorgt en kwamen niet meer op tijd voor hun afspraken. Ook konden ze niet meer bellen omdat de trein was ingesneeuwd en er dus geen bereik meer was. De ochtend ging maar traag voorbij en de meeste passagiers bleven in de restauratie wagen zitten net als Poirot. Even laten kwam een van de conducteurs van de slaapwagens binnen en zei tegen Poirot dat monsieur Bouc hem wilde spreken. De conducteur liep voorop door de corridor naar het rijtuig waar Bouc verbleef. In de kamer waren Bouc, de chef de train, de conducteur van Poirot’s slaapwagen en dokter Constantine met elkaar aan het praten. Bouc vertelde Poirot dat er in deze nacht een passagier doodgestoken is op zijn eigen kamer. De Amerikaan Ratchett. De conducteur vertelde zijn verhaal nauwkeurig aan Poirot en al snel kwamen ze samen tot de conclusie dat de dader zich nog in de trein moest bevinden. Even later gingen ze naar het compartiment waar Ratchett lag. Poirot onderzocht de plaats delict en onderzocht het lijk samen met dokter Constantine. De wonden van het lijk waren allemaal met een mes toe gebracht, maar liefst 12 keer was er in het lichaam gestoken. Op de plaatst delict werden verschillende voorwerpen gevonden zoals een zakdoek en een pijpesteker. Ook werd er een verbrand briefje gevonden dat onderzocht moest worden. Poirot heeft hier een manier voor en haalt zijn spullen op die hij nodig heeft. Hij ziet ineens letters van vuur waarin staat ‘…nner je je de kleine Daisy Armstrong nog?’ Poirot wist ineens wie de vermoorde man werkelijk was, Cassetti!  Hij heeft Daisy Armstrong vermoord, een dochter van een heel rijke familie. Een paar uur later begon Poirot met het verhoren van alle passagiers in de trein. Nadat iedereen zijn en haar verklaring heeft afgelegd word overal alle bagage nog onderzocht en begint Poirot met nadenken. Hij komt met een paar conclusies en één daarvan is dat iedereen in de wagon van Istamboel-Calais schuldig is net als bij de moord op het kleine meisje Daisy Armstrong. Hercule Poirot weet van elke passagier de ware identiteit te achterhalen en iedereen kan worden veroordeeld. Ze roepen alle passagiers op om in de restauratie wagen te komen. Poirot begint met vertellen en weet precies van iedereen te vertellen welke rol zei in het complot hebben gespeeld. Toen Poirot bij de laatste passagier, mevrouw Hubbard aangekomen was begon zei haar verhaal te vertellen. Hoe ze de moord gepland hebben en waarom ze Cassetti om het leven hebben gebracht. Mevrouw Hubbard neemt alle schuld op zich en probeert zo om alle andere mensen erbij te betrekken. Uiteindelijk besluiten Poirot, Monsieur Bouc en dokter Constantine dat ze de zaak overdragen aan de politie van Joegoslavië waar ze nu vast staan met de trein. Bij deze trekt Poirot zich terug uit de zaak.

3. Over de auteur

De schrijfster van “Moord in de Oriënt-expres is Agatha Christie. Agatha is geboren op 15 september in 1890 inde plaats Torquay in Engeland. Agatha was dus een Britse schrijver die bijna één van de meest succesvolle schrijfsters aller tijden werd. Ook een van de meest vertaalde schrijfsters, haar boeken werden in meer dan 100 talen vertaald. Ze heeft ongeveer 66 detective boeken geschreven. In de meeste van deze boeken werd de moordzaak opgelost door de Belgische detective Hercule Poirot, die ook in het boek “Moord in de Oriënt-expres”  wat ik gelezen heb de zaak heeft opgelost. Men denk dat er van de boeken van Agatha ruim 4 miljard stuks zijn verkocht. Vlak voor haar dood gaf ze haar laatste boek uit “Het doek valt” ze had dit al in de 2^e wereldoorlog geschreven. In dit boek lost de detective Poirot zijn laatste moordzaak op. Agatha stierf in 1976 en is 86 jaar oud geworden.

4. Over het boek

De illustratie op de voorkant van het boek is de Oriënt-expres. Dit is de trein waarmee detective Hercule Poirot vanuit Istamboel terug reisde naar Engeland. Het grootste deel van het verhaal speelt zich dus af in deze trein omdat in de trein de moord is gepleegd en werd opgelost.

Het boek is niet speciaal opgedragen aan iemand maar is gewoon een roman geschreven door Agatha Christie. In dit boek wordt dus een moordzaak opgelost door detective Poirot die in veel van Agatha’s boeken een moordzaak oploste.

De plaatsen die in het boek voorkomen hebben niks met de schrijfster te maken. De Oriënt-Expres heeft echt bestaan en reed altijd langs de plaatsen die in het boek beschreven worden. De trein reed tot 13 december in 2003 nog als internationale trein tussen Straatsburg en Wenen.

Het hele verhaal wordt bekeken door de ogen van de goede detective Hercule Poirot.

Het boek heeft een open einde omdat je nu nog niet precies weet wat er met de passagiers gaat gebeuren. Of alleen mevrouw Hubbard veroordeeld wordt. Of dat alle passagiers in de wagon van Istamboel-Calais veroordeeld worden door de politie van Joegoslavië.

5. Leeservaringen

Het boek wat ik gelezen heb was een zeer spannend boek. Als je aan het boek begonnen bent wil je het zo snel mogelijk uitlezen omdat je graag wilt weten wat er uiteindelijk gaat gebeuren. Het onderwerp van het verhaal vind ik zelf hartstikke leuk omdat het spannend blijft en je zelf ook mee gaat denken wie Cassetti vermoord heef. Aan het begin van het verhaal denk je dat je zelf al weet wie het gedaan heeft en ineens wordt er weer iets anders gevonden zodat het lijkt dat een ander persoon de moord heeft gepleegd. En dan is ineens de hele wagon van Istamboel naar Calais schuldig en niet één persoon. 

Alles wat er in het verhaal gebeurt is spannend, het verhaal heeft niet echt saaie stukken er is altijd wel iets waar je over na kunt denken. Ook zijn de gebeurtenissen in het verhaal absoluut niet voorspelbaar omdat je steeds op het verkeerde spoor wordt gezet door andere personen in de wagon. Het heeft wel indruk op me gemaakt dat die mensen elkaar allemaal wilden helpen om Cassetti te vermoorden omdat hij in vroegere jaren ook ernstige moorden heeft gepleegd. In het verhaal zelf wordt nog een verhaal terug gehaald wat zich enkele jaren terug afspeelde over een klein meisje Daisy Armstrong. Cassetti heeft haar ook vermoord en daardoor heeft de rest van de familie Armstrong zich ook met een nare manier om het leven gebracht.

De hoofdpersoon in het boek is dus Hercule Poirot. Je kunt je goed verplaatsen in de dingen die Poirot allemaal doet. Poirot is een goede man die verstand heeft van zaken en niet zomaar iets doet. Iedereen kijkt tegen hem op en vindt dat Poirot in van de beste detectives is. Verder zijn de personages in het boek in principe gewoon normale mensen die hun ding doen en met de trein mee reizen. Maar achteraf zijn het dus eigenlijk allemaal moordenaars ook al is het ‘’goed’’ bedoeld. De personages veranderen ook niet door wat ze mee maken ze blijven zich zelf gewoon en blijven opkomen voor het meisje Daisy.

De bouw van het verhaal is goed. De gebeurtenissen spelen zich af in chronologische volgorde en allemaal continu aan een stuk door. Dus het hele verhaal word beleefd door de ogen van Poirot. Het verhaal bevat wel een terug blik op de moordzaak van Daisy Armstrong en verder niet echt hele grote tijdsprongen. De grootste tijdsprongen in het verhaal is slechts een paar uur. Aan de ene kant vind ik dat het verhaal wel een plezierig slot heeft omdat de moordenaar van Daisy nu ook vermoord is. Maar aan de andere kant is het ook slecht om hem dan weer te vermoorden ook al vind ik zelf dat hij het niet waard is om te leven nadat je een kind vermoord hebt.

Het taalgebruik is bij sommige stukken in het boek nog heel ouderwets omdat het natuurlijk ook een oud boek is. Maar er worden verder geen moeilijke of rare woorden in het boek gebruikt die ik zelf niet begreep. In het verhaal zitten heel veel dialogen omdat de passagiers bijna continu met elkaar in gesprek zijn. Zelf vind ik dat wel plezierig, ik vind het daardoor niet lastiger te lezen.

6. verwerkingsopdracht

Bedenk 4 andere titels voor het boek en leg uit waarom ze bij het boek passen.

De koude moord:

Ik heb voor deze titel gekozen omdat de moord wordt gepleegd midden in de winter als de Oriënt-Expres vast staat in de sneeuw tussen Istamboel en Calais

De geheimzinnige detective:

Ik heb voor deze titel gekozen omdat op het begin niemand in de wagon van Istamboel naar Calais weet dat Poirot detective is en al veel moordzaken heeft opgelost. 

De doordachte treinmoord:

Ik heb voor deze titel gekozen omdat de moord wordt gepleegd in de Oriënt-Expres. En de moord is erg goed doordacht, ze probeerden niemand schuldig te laten lijken door het met zijn alle te doen en door extra bewijs materiaal te laten liggen. Maar uiteindelijk weet Poirot de zaak toch op te lossen

Poirot neemt een nieuwe zaak aan:

Ik heb voor deze titel gekozen omdat hij in het hotel de telegram opent en dat er in staat dat hij naar Engeland moet komen. En onderweg wordt hij gevraagd door Ratchett of hij voor hem een opdracht uit wil voeren maar dit weigerde hij. En dan wordt in de zelfde trein Ratchett vermoord en dan vraagt zijn vriend monsieur Bouc of hij de zaak oplossen wil. En daarop kan hij natuurlijk geen nee zeggen.