Familiegeheim

 1 Zakelijke gegevens.

De titel van het boek is Familiegeheim. De auteur van het boek heet Tam Hoskyns een schrijfster uit Engeland. Het boek is vertaal door Sophie Brinkman. De Engelse titel was Peculiar things. Het omslagontwerp is door Marjo Starink gedaan en de omslagillustratie is gemaakt door Henk Nieman. De Engelse uitgeverij is Penguin Books Ltd, London, en de Nederlandse uitgeverij is Uitgeverij De Arbeiderspers, Amsterdam. Het boek telt 242 bladzijden en is uitgegeven in 2000.

2 Samenvatting

Het boek gaat over Anna. Anna is getrouwd met Jack de zoon van George en Clarissa. Jack heeft ook twee broers, Max en Neil. Op een ochtend vroeg Anna iets aan Jack over zijn  familie waar ze nooit wat over te horen kreeg. Ze had zo vaak aan Jack gevraagd of hij er iets over wou vertellen maar elke keer als ze het vroeg begon er weer een ruzie. Anna wist alleen dat Jack geen fijne jeugd heeft gehad, dat George geen goede vader was geweest en dat George en Clarissa allebei dood waren. Zo werd ook op deze ochtend Jack boos omdat Anna weer begon te zeuren over zijn familie. Anna kon het niet meer hebben en sloeg de deur hard achter zich dicht en verliet hun appartement. Toen Anna twee uur later terug kwam via de centrale trap in de flat zag ze iets boven haar, dicht bij hun appartement. Ze zag een paar schoenen bungelen over de reling van de trap, dacht verder nergens bij na en liep gewoon verder omhoog. Totdat ze helemaal bovenaan was en zag dat Jack daar aan de leuning van de trap hing aan een dikke brede leren riem. Het zag eruit alsof hij zelfmoord gepleegd had maar Anna wist diep van binnen bijna zeker dat Jack dit nooit zou doen. Een paar seconden later hoorde ze opeens een geluid beneden in het trappenhuis. Het was Maria de schoonmaakster van het flatgebouw. Ze was bezig met het afstoffen van de trap treden. Toen ze bijna bovenaan was en Anna naast het lichaam van Jack zag zitten schrok ze, maar bracht Anna snel naar haar kamer en belde de politie en de pleegouders van Anna. Als eerste kwam de politie en de recherche bij de flat en ze onderzochten de plek en het lichaam van Jack. Even later kwamen de pleegouders boven, ze schrokken en werden bleek van het lijk van Jack dat nog steeds aan de trapleuning hing. Haar ouders gingen ook naar de kamer en deden de deur dicht. Een paar minuten later klopte er een politie man op de kamerdeur en vroeg of ze het lijk weg mochten halen waarop de pleegmoeder van Anna boos reageerde en zei dat Anna eerst wat tijd moest hebben. Anna liep even later naar de gang waar haar man nu op zijn rug lag naast een brancard waarop hij even later weg zou worden gedragen. Ze ging er naast liggen en probeerde om Jacks arm om haar heen te slaan. Maar deze viel elke keer terug, dat was het moment waarop ze toegaf dat Jack dood was. Anna was ook zwanger van Jack, nu al 7 weken precies. Dit maakte het verlies extra moeilijk. Haar kind had geen vader meer. Ook had Anna nu het ouderlijk huis van Jack op haar naam staan, Barkwood House, waar ze na de dood van haar man heen zou gaan. Dit had ze allemaal geregeld met Nicholas Drake, de advocaat van Jack. Een paar dagen later stond de oude Renault 4 van Jack volgepakt buiten naast de flat klaar voor vertrek naar Barkwood House. Toen ze daar aankwam parkeerde ze de auto naast het huis en stapte uit, direct daarna leek het alsof er een geest uit de ouder kerk naast het huis kwam lopen. Na even goed kijken zag Anna dat het Max was, Jacks broer. Iedereen dacht dat Max niet meer in leven was, hij was vroeger gevlucht voor hun vader en was blijkbaar naar Italië gegaan. Max was de middelste broer van de drie. ’s Avonds toen Anna wou gaan slapen lukte het niet. Ze moest te veel denken aan Jack in het ouderlijk huis. En ze was bang dat Jack vermoord was en dat ze haar ook zouden vermoorden omdat ze een gemakkelijk slachtoffer zou zijn voor een moordenaar. Ze was zwanger en kon en mocht niet meer rennen of gekke dingen doen. Ze heeft de hele nacht niet geslapen, pas toen de zon op kwam viel ze in slaap tot aan het middag uur. Ze werd wakker door een paar harde kloppen op de slaapkamerdeur. Ze trok haar pantoffels aan en deed de deur los. Ze keek tegen een vrouw op en zei dat ze Max verwachte waarop de vrouw antwoordde dat ze Laura heette en dat ze de vrouw van Neil was de andere broer. Laura vroeg aan Anna of ze zin had om daar te lunchen en vertelde dat ze even verder op woonden. Toen Laura weg was dacht Anna na, het was toch haar huis? Ze kon zich daar toch verbergen? Waarom kan dan zomaar iedereen het huis hier inlopen en naar boven gaan? Allemaal onbeantwoorde vragen van haar. Toch is ze s’ middags gaan lunchen bij Laura en Neil. En na even kennis te hebben gemaakt ging ze weer naar haar eigen huis. Sinds dat ze in Barkwood House is en sinds dat Jack dood is gebeuren er allemaal rare dingen in haar leven. Ze denkt dat Laura en Neil jaloers zijn dat zij het ouderlijk huis geërfd heeft en zei niet. En ze verdenkt hun van de moord op Jack, zodat Neil en Laura het ouderlijk huis in bezit zouden krijgen. George en Clarissa waren beide toch dood en konden er ook niks meer tegen doen. Neil en Laura wisten ook nog niet dat Max weer verschenen was in Barkwood House na de dood van Jack. Maar op een dag toen Neil en Laura weer binnen kwamen bij Anna en haar een paar vragen stelde kwam Max toch te voorschijn, Neil leek geschrokken en noemde Max een vieze wegloper omdat hij nergens iets mee te maken wou hebben en nu toch verscheen nu bijna iedereen dood was. Die zelfde middag nodigde Neil en Laura Max ook uit voor een kopje thee. Maar toen Max s’ avonds nog niet terug was werd Anna ongerust. Ze liep naar buiten richting het huis van Neil en Laura en keek door de ramen. Ze zag Laura, het leek alsof ze bezig was met de afwas maar dat bleek achteraf niet zo te zijn. Ze kwamen beiden naar buiten met een witte zak en Anna verstopte zich snel in de bosjes naast de auto van Neil. Ze bekeek de zak en dacht dat er een lijk in zat. Toen ze richting de auto kwamen lopen en de zak in de auto smeten werd Anna bang, ze wachtte tot hun weg reden en van de lange oprijlaan af waren. Toen liep ze Barkwood House weer binnen opzoek naar de telefoon op haar slaapkamer. Boven bij de trap aangekomen deed ze de deur van haar slaapkamer los en kon de lampenknop niet vinden. Opeens struikelde ze over iets en ze wist niet wat het was. Toen ging het licht aan en ze zag wat er aan de hand was, op de grond van de slaapkamer lag de witte zak met het lijk en Neil en Laura stonden haar op te wachten. Ze hadden de auto blijkbaar zonder lichten aan ongezien bij Anna de garage in gereden. Anna probeerde weg te rennen en smeet de deur open en rende de trap af naar buiten. Buiten aangekomen werd ze achtervolgd door Neil, ze kon niet hard lopen met een kind in haar buik dus ze was zo ingehaald. Plots zakte Anna in elkaar en Laura kwam ook aangerend. De weeën waren begonnen. Anna werd naar het ziekenhuis gebracht en haar kind werd die nacht een paar weken te vroeg geboren. Ze noemde haar Wren. Wren lag de eerste paar dagen in een couffeuse. En Anna lag op een andere kamer. Ze voelde zich hier in het ziekenhuis wel veilig en wou naar haar pleegouders gaan als ze uit het ziekenhuis kwam maar Laura en Neil hadden tegen het ziekenhuis personeel verteld dat ze psychisch niet goed was en dat zei haar broer en zus waren. Na dit verteld te hebben begon het ziekenhuis personeel er zich ook mee te bemoeien en mocht Anna alleen naar huis als ze bij Neil en Laura verbleef. Ze zat hier erg tegenop omdat ze wist dat ze haar wat aan wouden doen maar niemand vertrouwde haar dus ze kon er niks tegen doen. Ze is een paar dagen later toch met Neil en Laura mee naar huis gegaan nadat ze Nicholas Drake, de advocaat, had geïnformeerd wat er gaande was. Ze had tegen hem verteld dat hij de politie zou moeten bellen. Maar na een paar dagen bij Neil en Laura in huis kwam de politie toch eindelijk langs. Ze werden binnen gelaten door Laura en gelijk naar boven begeleid waar Anna sliep met Wren. Anna had zich opgesloten in haar kamer en wou zeker weten dat het de politie was en niet Laura of Neil. Laura en Neil moesten buiten gaan staan voor haar slaapkamerraam zodat ze hen kon zien. Toen het eenmaal geregeld was deed ze de deur open en daar stonden een man en een vrouw van de politie in burger kleding. Ze stelden een paar vragen aan Anna en verlieten daarna het huis weer. Ook zei beweerden dat Anna psychisch niet goed was en dat ze op moest worden genomen. Anna werd kwaad en zei dat ze wel goed was maar dat Laura en Neil alles gedaan hadden. Ze werd opgenomen in en psychische inrichting en daar kwamen haar pleegouders pas op de hoogte van de geboorte van Wren, ze waren aan de ene kant blij maar aan de andere kant ook erg verdrietig om Anna. Ook zei dachten dat ze aan een ziekte leed die Anna’s biologische moeder ook heeft gekregen toen Anna werd geboren. Dit verhaal kreeg Anna toen pas te horen van haar pleegouders. Al die tijd dat Anna in de kliniek zat verbleef Max in een kroeg in Northampton, de stad waar de kliniek was. Toen op een middag kwam de arts binnen en vertelde tegen Anna dat Max er was geweest en dat hij met hem gepraat had. Hij had gezegd dat er met Anna niks aan de hand was maar dat er meer sterfgevallen in de familie waren waarvan hij zelf ook nog een oorzaak zocht. Anna keek blij en zuchtte. Eindelijk iemand die me nu wel begrijpt. Anna kon eindelijk naar huis. Ze belde Max dat hij een auto moest huren en gelijk naar het ziekenhuis moest komen. Zo gezegd zo gedaan. Even later stond Max er voor de deur en nam Anna afscheid van een paar mensen. Toen ze tegen de avond terug kwamen bij Barkwood House zagen ze in het huis licht branden boven en ze zagen Neil bij het raam staan. Even later ging het licht uit en er verscheen een tweede gezicht, Laura. Toen kwam Neil naar beneden door de deur op hun aflopen met een geweer. Hij keek naar hen en zag dat het Max en Anna waren en liet het geweer zakken. Toen liepen ze met zijn drieën naar binnen en keken om zich heen. Het huis was bewoond heel anders dan toen Max en Anna er vertrokken. Toen begon Neil te schreeuwen tegen Max en begonnen ze ruzie te maken over vroeger, over hun jeugd. Er hing al gauw een dreigende sfeer in het huis en Neil was razend. Max zei dat hij nu direct naar zijn eigen huis moest gaan en dat Laura vannacht in Barkwood House zou blijven. Neil vertrok en Laura ging onderaan de trap zitten en moest huilen. Toen ze ’s nachts gingen slapen hoorde Anna weer een vreemd getik zoals ze elke avond al hoorde in het huis en ze maakte Max wakker. Max luisterde en zij dat hij het ook nog nooit eerder had gehoord. Even later gingen ze met zijn tweeën op pad om te kijken waar het vandaan zou kunnen komen. Ze liepen over de overloop en Max bleef opeens stijf stil staan. ‘’Het komt uit de kelder’’ zei hij. Vroeger werd Max daar zelf opgesloten door zijn vader die hen altijd bedreigde en mishandelde. Ze opende de kelder deur deden het licht aan en liepen langs de stenen trap naar beneden. En opende het andere raampje. George, George waarvan iedereen dacht dat hij zelfmoord had gepleegd zat opgesloten in de kelder door Neil en Laura. Ze gingen naar boven aan de keukentafel zitten en Laura kwam van boven lopen met Wren in haar handen die ze aan Anna gaf. Max vroeg aan Laura om het hele verhaal uit te leggen. Laura vertelde het hele verhaal en zei dat George Clarissa had vermoord en dat het geen ongeluk geweest was en dat George na de dood van Clarissa Neil en haar erg bedreigd hadden, dat ze hem daarom zo opgesloten hebben. Zoals hij vroeger ook bij hen had gedaan. En dat de witte zak waar Anna het over had, dat Max daar wel in lag maar bewusteloos. En ze moesten dus van Max en Anna af. Maar omdat ze Anna eerst niet konden vinden wouden ze ook nog niks met Max doen. Maar toen later Anna boven kwam maar wist te ontsnappen en weeën kreeg moest ze eerst naar het ziekenhuis. En toen heeft Neil Max in bed gelegd zodat hij dacht dat hij een nachtmerrie had gehad. En toen verklaarden ze Anna voor gek zodat ze zelf niet verdacht werden. Ook was Neil geen echte zoon van George maar van de advocaat Drake. Dus Drake mocht niks doen in de zaak en Neil niet verdedigen. Hier kwamen ze allemaal achter op het politie bureau. Ook kwam George even later geboeid binnen lopen met een politie man aan zijn zei. Uiteindelijk kwam uit de rechtspraak dat George levens lang kreeg, Neil 25 jaar en Laura 10 jaar. Een paar dagen na de rechtspraak had Anna in de gevangenis nog een gesprek met George over wat hij allemaal had aangericht, maar George gaf niks toe en zij dat Jack zwak was geweest om zich van zijn leven te beroven. Toen Anna dit even later aan Max vertelde besefte ze pas weer dat George een moordenaar is.

3 Over de auteur

De schrijfster van het boek heet Tam Hoskyns. Ze woont met haar gezin in Londen. Hoskyns kan goed een angstige sfeer creëren in boeken. De boeken die ze schrijft zijn vooral psychologische thrillers(een pageturner in het Engels op de achterkant vermeld). Ze werkt zelf ook voor de televisie en in het dagelijks leven is ze psychotherapeut. Bij dit beroep help je mensen die geestelijk in de problemen zitten.

4 Over het boek

De illustratie op de voorkant van het boek is een tekening van het ouderlijk huis van Jack en zijn familie. Nadat Jack, de oudste zoon,  zich zelf heeft ‘opgehangen’ zijn eigenlijk de broers erfgenaam van het huis. Maar omdat Anna zwanger is van een dochter van Jack krijgt zij nu eerst het huis op haar naam en later de baby. Anna word nog geadviseerd door haar ouders om het huis niet aan te nemen maar hier heeft ze niet naar geluisterd. Ze maakt er een rot tijd door en is continu bang dat er wat maar haar zal gebeuren.

Het boek is opgedragen aan ene Alice. Dit staat vooraan in het boek vermeld maar op internet of ergens anders in het boek wordt er niet gezegd wat de relatie van Alice en de schrijfster is.

De plaatsnamen hebben volgens mij niks met de schrijfster te maken alleen dat het verhaal afspeelt in Engeland waar Tam Hoskyns ook woont.

Het verhaal word bekeken door de ogen van Anna. Anna maakt alles mee en is psychisch niet goed. Ze word opgenomen in een speciaal  te huis en ze denkt dat dit allemaal komt door Max en Neil de twee broers van haar man Jack.

Het boek heeft een gesloten einde want de laatste bladzijde is een epiloog. Dat is een deftig woord voor nawoord of naspel. Er word vertelt wat Anna met de as gedaan heeft van Jack en hoe haar leven verder gaat.

5 Leeservaringen

Ik vind het onderwerp van het verhaal goed en het spreekt mij wel aan. Het boek is gelijk op de derde bladzijde spannend omdat Jack gelijk zelfmoord heeft gepleegd. Maar Anna beweerd dat dit niet zo is. En ze heeft dus uiteindelijk gelijk. De gebeurtenissen in het verhaal zijn absoluut niet voorspelbaar. Aan het eind is er niet uitgekomen van wat ik op het begin dacht. Ik dacht zelf dat Anna echt gek was geworden en dat de pleegouders gelijk hadden dat Anna aan de zelfde ziekte zou lijden als haar biologische moeder.

De gebeurtenissen in het verhaal zijn niet altijd even boeiend. Het verhaal speelt zich ook grotendeels ’s nachts af en dan word het een beetje spannend gehouden met het rare getik en de gevallen vaas van de kast. De gebeurtenissen zijn wel geloofwaardig alleen het zou niet zo snel gebeuren in het echt. Er zit genoeg tempo in het verhaal alleen is het soms wel langdradig beschreven en had het boek wel iets ingekort kunnen worden.

De personages zijn en blijven in het boek erg onvoorspelbaar want je weet niet goed aan welke kant Max eigenlijk staat gedurende het verhaal, dat word pas echt op de laatste20 a30 bladzijdes helemaal duidelijk. De uitspraak van George op het laatst vond ik wel raar. Want het is tenslotte wel je eigen kind. En als je je eigen kind laf noemt als hij zelfmoord heeft gepleegd ben je zelf niet goed bij je hoofd.

De bouw van het verhaal is ook niet altijd even logisch en zeker niet op chronologische volgorde. Want soms worden er gesprekken herhaalt tussen Anna en Jack terwijl Jack allang dood is. De opbouw is niet erg ingewikkeld maar is wel te begrijpen. Ook heeft het verhaal een goed slot en geen open einde.

Het is wel een dik boek en erg lastig om te lezen. Ik denk zelf dat dit komt omdat het boek is vertaald uit het Engels en dat je dan niet altijd mooi uitkomt met de zinsbouw en het gebruik van de zinnen

6 Verwerkingsopdracht

Beschrijf wat het probleem van de hoofdpersoon is, hoe deze in het verhaal verandert en hoe het staat met dit probleem aan het eind van het verhaal.

Het probleem van de hoofdpersoon is dat haar man vermoord is aan het begin van het verhaal en naarmate het verhaal verder loopt wordt ze psychisch gek verklaard door haar zwager en zijn vrouw. Die op het laatst toegeven dat zei George hebben opgesloten, dat zei wisten dat Clarissa vermoord was door George, dat Neil wist dat Nicholas Drake zijn vader was, dat ze Jack vermoord hadden en dat ze Max, Anna en de baby ook op wouden sluiten in de kelder bij George. Aan het eind van het verhaal is het probleem natuurlijk niet verholpen maar Anna heeft wel duidelijkheid en weet nu precies hoe alles gegaan is en hoe het zit.