Fictieverslag Black Box

1. Zakelijke gegevens.

De titel van het boek is Black Box en is geschreven door Anna Woltz. Het boek is uitgebracht in 2007 door Uitgeverij Leopold, Amsterdam. Het boek telt 227 bladzijden en is oorspronkelijk een Engels boek.

2. Samenvatting:
Jamie is een zeventienjarig meisje die als jongste redactrice wordt gekozen voor Black Box, nadat ze gezien is door de producer van de Black Box in een interview over de ticket. Een ticket is een kaartje waarmee kinderen kunnen zien hoe goed ze zijn in sommige dingen, bijvoorbeeld je uiterlijk, gezondheid, geld, charmes en je IQ.  Black box is een programma waarin 7 kinderen op worden gesloten in een deel van de Pier van Scheveningen. De helft heeft wel een ticket en de andere helft wil er niks mee te maken hebben. Een maand lang worden de kinderen, die ‘vechten’ voor de hoofdprijs van 2 miljoen euro, opgesloten zonder enige volwassenen. De redactie kijkt, net als de rest van Nederland, gespannen mee, wat er in deze maand gaat gebeuren. De producer Jacob Rijn heeft het ook Juridisch goed geregeld en met de ouders goede afspraken gemaakt, zodat er naderhand met de ouders van de kinderen problemen kunnen worden voorkomen.  De eerste kandidaten die terug naar huis moeten door veel kritiek van de buitenwereld zijn Abeltje, een jongen in bezit van een pornowebsite, en Inoek, een meisje met veel heimwee en de jongste deelnemer van het progamma die maarliefst 10 jaar oud is. Inoek heeft vaak geslapen in het Confess, dit is de ruimte waar de kinderen contact kunnen maken met de redactie leden. Willem Gonggrijp, een van de redactie leden, vond het zielig en besloot haar te troosten. Jamie werd hier wakker van en besloot de tv’s en camera’s aan te zetten en zag dat Willem seksuele handelingen met Inoek pleegde. Jamie beloofde aan Willem dit tegen niemand te zeggen en de beelden niet op te slaan. Om hierna de spanning weer een beetje op te bouwen bij de kijkers, besluit de redactie om een oma van 94 jaar in het huis te plaatsen. De oma is de moeder van het redactie lid, Willem Gonggrijp. Willem heeft een grote hekel aan zijn moeder.  De enige die het initiatief neemt om de oude zwaar dementerende vrouw te verzorgen is Maria. Maria raakt gefrustreerd door de andere vier die de oma totaal negeren en confronteert hen hiermee, maar helaas loopt dit uit op een vechtpartij waarbij Maria ernstig gewond raakt. Zonder toestemming van de producer gaat Jamie met een eigen pasje de Black Box binnen en haalt de ruziemakers uit elkaar en neemt Maria mee de Black Box uit. Achteraf was dit een goede actie want het bleek dat Maria een gescheurde milt had opgelopen tijdens de vechtpartij. Willem was het hier niet mee eens en wilde dat Jamie ontslagen werd, maar ze chanteerde Willem met de beelden van Inoek en Willem sprak er niet meer over. Na dit incident is Nellie de eerstvolgende die het programma verlaat, ze is een weddenschap aangegaan en sprong vanuit een raam de zee in en mocht hierna niet terug in het huis. en daarop volgt Job, die door de Nederlanders eruit is gestemd. In de finale worden Franka en Rasmus’s gezondheid op de proef gesteld, ze hebben zelf een idee bedacht om sushi te eten met een virus en wie er niet ziek van werd was de winnaar, de redactie stemde hier mee in. Er ontstaat een hele chaos in Nederland door dit idee en een van de redactrices, Brit, neemt ontslag, omdat zij niet schuldig wil zijn aan de dood of mogelijk blijvende ziekte van een kind. Jamie wordt geconfronteerd door onder andere Brit om het idee te wijzigen, omdat zij de enige zou kunnen zijn die Rijn, de producer van Black Box, zou kunnen overhalen om te stoppen. Er bloeit ondertussen ook al wat tussen Rijn en Jamie en ze besluit dan ook om het niet te doen. Als de avond is aangebroken dat de 2 kinderen sushi met het virus gaan eten is er in Scheveningen in het Kurhaus een groot galabal waar veel bekende mensen en alle redactie leden aanwezig zijn. Het verhaal eindigt als de kinderen de eerste hap van de sushi nemen.

Bron: http://www.scholieren.com/boekverslag/69871

Ik heb het verhaal verbetert zoals het hier staat omdat ik vond dat het te kort was en een aantal belangrijke dingen niet werden verteld.

3. Over de auteur.

Anna woltz is geboren op 29 december 1981 inLonden. Haar beroep is schrijfster en journalist. Ze schrijft vooral spannende kinderboeken. Op haar 12^e jaar begon ze met schrijven maar deed er nog niks mee. Totdat ze 15 jaar was en naar de middelbare school ging. Ze schreef een jaar lang een column over de dingen de er gebeurden op het Haagse Gymnasium Haganum. Ze schreef haar eerste echte boek toen ze 17 was. Het boek was gericht op kinderen en heette, Alles kookt over. Na haar middelbare school is ze geschiedenis gaan studeren. Ze heeft in 2012 de Thea Beckmanprijs gewonnen voor haar  boek, Ik kan nog steeds niet vliegen.

 4. Over het boek.

De illustratie op de voorkant van het boek is een cameraman die de afleveringen van de Black Box aan het filmen is, verder is het boek aan niemand opgedragen en gewoon geschreven om de lezers te amuzeren. De hoofdpersonen zijn de mensen van de redactie met in het bijzonder Jamie, en de zeven kinderen die in de Black Box zitten. Jamie is een aardig/onschuldig meisje, maar aan de andere kant zo verliefd op de producer dat ze soms verkeerde keuzes neemt. Ook alle kinderen, Abeltje, Job, Franka, Rasmus, Nellie, Inoek en Maria spelen een grote rol in het verhaal. Al deze kinderen zijn eigenlijk net als alle andere kinderen rustig en vriendelijk. Maar als door de redactie keuzes worden genomen om de spanning op te voeren veranderen de kinderen eigenlijk in onvriendelijk en agressieve figuren. Ook Jacob Rijn de producer is een slim persoon, hij is jong en toch al succesvol met zijn programma. De schrijver heeft voor de hoofdpersonen gekozen omdat deze door elkaar keuzes nemen die wel of juist niet goed uitpakken. En dit is voor het programma de Black Box erg gunstig. Ook is het verhaal in chronologische volgorde geschreven. Dit maakt voor het verhaal erg veel uit omdat je in feite het programma volgt, van dag tot dag. Wel word er af en toe terug geblikt op een voorafgaand incident. Zoals bij Jamie en Willem. Willem had seksuele handelingen met een van de kinderen gehad en hier chanteert Jamie hem later mee. Het verhaal is geschreven vanuit Jamie haar gedachten. Zij maakt het verhaal mee en maakt belangrijke beslissingen met de redactie om de spanning op te voeren in de Black Box. Het verhaal heeft een gesloten einde, de kinderen beginnen met eten van de vergiftigde sushi en het verhaal stopt en je weet niet hoe het afloopt met het programma en met de kinderen.

 5. Leeservaringen.

Het onderwerp van het verhaal spreekt mij wel aan omdat het spannend is opgebouwd en er veel in  het verhaal gebeurt. Verder vind ik persoonlijk wel jammer dat er voor een openeind gekozen is en niet door is geschreven, want je wilt graag weten wat er met de kinderen gebeurt en uiteindelijk sla je de bladzijde om en is het verhaal al afgelopen. Ik vind dat er te veel over de redacteurs gesproken word in het boek en minder over de kinderen in de Black Box, zelf zou ik dit liever andersom zien.

Aan de gebeurtenissen in het verhaal is niets aan op te merken. Op elke bladzijde is er wel iets te beleven en het tempo van het verhaal is precies goed. Verder zijn de gebeurtenissen niet altijd even geloofwaardig, want om zo van de pier af te springen in de zee gebeurt niet elke dag. De gebeurtenissen hebben geen indruk op mij gemaakt omdat ze dit in het echt niet zo gauw zouden doen met kinderen. Ondanks dat het niet geloofwaardig is is het boek wel origineel en leuk om te lezen.

De personages in het boek zijn allemaal anders en denken ook allemaal anders. Zelf vind ik dat je je wel in de situatie van Jamie kunt indenken. Dit is een situatie die iedereen wel mee zou kunnen maken, door de liefde verkeerde beslissingen nemen. Van sommige andere personen is het gedrag beter, bijvoorbeeld het gedrag van de redactrice Britt. Zij denkt nog helder na en stopt met het programma voordat het uit de hand loopt. Verder kom je van elk personage wel iets te weten wat hun achtergrond is en waarom ze meedoen met het programma. Wat mij het meest aansprak was de beslissing van Willem, die zijn eigen moeder toegang gaf tot de Black Box.

De bouw van het verhaal is wel chronologisch en goed te begrijpen. Er worden niet veel moeilijke woorden gebruikt en hierdoor is het boek goed en vlot te lezen. Het verhaal heeft eigenlijk maar 1 duidelijk verhaallijn. Ook bevat het verhaal wel een paar terugblikken. Verder vind ik dat het slot wel goed bij de rest van de tekst past maar persoonlijk vind ik het jammer dat het een open einde is. Dit verwacht je niet en je blijft aan het denken hoe het nu eindelijk is afgelopen met de 2 kinderen.

Het taalgebruik is niet moeilijk zoals ik in de vorige alinea ook al vermeld heb. De zinnen zijn makkelijk te lezen en er zitten weinig moeilijke woorden in. Ook zijn er vrij weinig beschrijvingen en als je er een paar tegen komt zijn ze vlot te lezen en beïnvloed het de leesbaarheid van het verhaal dus niet. Er zitten ook dialogen in het verhaal en ik vind dit juist wel plezierig omdat je dan met de personen mee kunt leven en in hun gedachten mee kunt denken.

6. Recensie en eigen mening.

Anna Woltz maakt rauwe beloften waar

Stop een paar tieners in een huis en beloof degene die overblijft twee miljoen euro. Wat gebeurt er? Eigenlijk niets. Althans niet in het televisiespel Black Box. Er wordt wat gekletst en met knuffels gespeeld. Totdat de redactie besluit om een stervende bejaarde te introduceren. 'De rimpels van oma zijn niet geschminkt of geboetseerd, haar poep is geen gemalen ontbijtkoek. Oma is echt.'

Ineens is Black Box geen spelletje meer. Terwijl de kijkcijfers omhoog schieten zullen Franka (16), Rasmus (15), Job (14), Maria (13) en Nellie (11) moeten bepalen wat de volgende stap is. Niet gemakkelijk, want ze behoren overduidelijk tot de groep ontspoorde kleinkinderen van de jaren zestig. 'De pil' is voor hen niet het instrument dat hun grootouders seksueel bevrijdde, maar de pas gelegaliseerde pil van Drion. Als de uitgeleefde babyboomers het niet meer zien zitten, dan maken ze er toch gewoon een eind aan?

En dat is slechts een van de niet malse fantasieën van Black Box, het nieuwste boek van Anna Woltz (1981), columnist en jeugdboekenschrijver. Black Box is sciencefiction van morgen: haar zelfbewuste en goedgebekte jongeren zijn in het bezit van de Ticket, een creditcard waarop in punten staat aangegeven hoe mooi, slim, gezond, aantrekkelijk en financieel zelfredzaam je bent.

Die maakt het tienerleven prettig overzichtelijk. Onzeker? Nergens voor nodig. Als je op een onderdeel niet genoeg punten hebt dan ga je gewoon even naar de plastisch chirurg voor een schaamlipcorrectie of een nieuwe neus. Volwassenen hoeven nergens bezorgd over te zijn, want diezelfde Ticketkinderen werken op school hard aan hun punten voor slimheid en doen liever niet te vroeg aan seks.

Er ontstaat een sfeer die in de verte terug doet denken aan de benauwende jeugdroman De Golf van Morton Rhue (ook uit 1981), waarin een leraar geschiedenis een klas bewijst hoe eenvoudig het is je te laten meeslepen in een totalitair systeem. Begint als een geintje maar algauw nemen zijn leerlingen de macht op school over.

Jammer dat de wereld van Woltz , hoe interessant ook, hier en daar wel erg onnozel bij elkaar is verzonnen. Het gegeven dat de 28-jarige documentairemaker Jacob Rijn, bedenker van Black Box, een stinkend rijke ster is, gaat er bijvoorbeeld maar moeilijk in. Ook de ietwat onbeholpen stijl - 'Simone neemt een hartgrondige trek van haar sigaret' - verdient aandacht.

Dat gemis wordt echter gecompenseerd door de toenemende rauwheid van Black Box. Woltz maakt, in tegenstelling tot veel jeugdboekenschrijvers, waar wat ze belooft en keert in de buurt van de door haar opgezochte grenzen niet laf op haar schreden terug.

Het resultaat: een boek waarin actuele ethische vragen op een licht confronterende manier worden gesteld, zonder verzachtend betuttel en ouderlijk gepruttel. Hiervan lusten we, mits de auteur wat aan haar ponyboekenschrijfstijl doet, er nog wel een paar.

(Recensie door Lenteren Pjotr, gepubliceerd op 07-12-2007

Zelfbewuste: Het woord past wel bij het boek omdat de jongeren zelfverzekerd zijn en eigen keuzes nemen en maken.

Onzeker: Ook dit woord past goed bij het stukje over de ticket. Deze kaart slaat in mijn ogen nergens op. Je moet blij zijn met wie je bent en je niet laten beinvloeden door een kaart.

Benauwende: Dit woord past er ook goed bij, de keuzes die de kinderen en de redactie maakt, maken de kijkers angstig.

Interessant: Dit woord is ook een goede keus omdat het een interressant onderwerp is hoe kinderen met elkaar omgaan als ze lang bij elkaar moeten blijven.

Rauwheid:Past ook bij het verhaal omdat er wordt gevochten. Door dit gevecht liep maria een gescheurde milt op.